Αντωνιάδης, Βασίλειος

(Ινζέ Σου Καππαδοκίας 1851 – Αθήνα 1932). Συγγραφέας, καθηγητής της θεολογίας και της φιλοσοφίας. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1874 και εργάστηκε ως καθηγητής των θρησκευτικών στην Κωνσταντινούπολη. Παρακολούθησε θεολογικά και φιλοσοφικά μαθήματα στη Γερμανία, όπου βραβεύτηκε τον πρώτο κιόλας χρόνο των σπουδών του με τη μελέτη του για τον μάρτυρα Ιουστίνο, γραμμένη μάλιστα στα λατινικά. Δίδαξε στη Θεολογική Σχολή του Σταυρού έως το 1888, οπότε έφυγε για την Ευρώπη όπου ανακηρύχτηκε διδάκτορας της φιλοσοφίας στη Γερμανία και της θεολογίας στη Μόσχα. To 1926 αποσύρθηκε στην Αθήνα, όπου ασχολήθηκε με τη συγγραφή. Τα κυριότερα έργα του είναι: Ιερά Ιστορία της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης (Κωνσταντινούπολη, 1897), Αι μεταρρυθμίσεις (Κωνσταντινούπολη, 1922), Εγχειρίδιον κατά Χριστόν ηθικής (Κωνσταντινούπολη, 1927) και Εγχειρίδιον εισαγωγής εις τας Αγίας Γραφάς (Αθήνα, 1937).